شهردار زرین شهر عنوان کرد: نقش تاثیرگذار صنایع کوچک در ایجاد و حفظ اشتغال / حمایت از حرفه های سنتی و صنایع بومی راهی برای ماندگاری هویت و تاریخ کهن خطه طلایی

 همزمان با  فرارسیدن روز حمایت از صنایع کوچک ، شهردار و رئیس شورای اسلامی زرین شهر از تنها کارگاه طناب بافی لنجان بازدید کردند.

میثم محمدی در این بازدید ضمن تبریک ۲۱ مرداد ماه روز حمایت از صنایع کوچک به کلیه صنعتگران، کارآفرینان، فعالان اقتصادی، شاغلین و فعالان در بنگاههای صنعتی اظهار کرد: این روز فرصت مغتنمی برای به تصویر کشیدن جایگاه واقعی صنایع کوچک و متوسط وارج نهادن به ارزش های معنوی و اجتماعی تلاشگران در این عرصه اقتصادی است.

شهردار زرین شهر با اشاره به نقش تاثیرگذار صنایع کوچک در ایجاد و حفظ اشتغال و همچنین تداوم تولید محصولات داخلی ، اظهار کرد: رشد و گسترش صنایع کوچک و متوسط در دهه های اخیر از جایگاه خاصی برخوردار بوده و نقش و اهمیت این صنایع را می‌توان در توسعه صنعتی و اقتصادی، کمک به توزیع عادلانه درآمد، اشتغال‌زایی ، ایجاد ارزش افزوده و تشویق فرهنگ سرمایه‌گذاری خلاصه کرد.

وی با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری بر حمایت از تولید ملی و اجرای سیاستهای اقتصادمقاومتی تصریح کرد: حمایت از صنعتگران و کارآفرینان شاغل در صنایع کوچک بنحوی حمایت از ایجاد اشتغال صنعتی پایدار و گسترش عدالت اجتماعی است.

محمدی اشتغالزایی را یکی از شاخص های رشد اقتصادی صنایع کشور دانست و افزود : صنایع کوچک با کارآفرینی، نوآوری و ایجاد فرصت های شغلی جدید نقش به سزایی در ایجاد اشتغال و  رشد اقتصادی ایفا می کنند و به عنوان یکی از مسیرهای اصلی رشد و توسعه پایدار در شهرها و راهی برای برون رفت از رکود، حل بحران اشتغال و افزایش بهره وری شناخته می شوند.

شهردار زرین شهر در ادامه با اشاره به وجود ظرفیت های صنعتی در شهرستان لنجان  عنوان کرد:  راه اندازی صنایع کوچک در شهرستانی چون شهرستان لنجان که دارای ظرفیت های صنعتی و اقتصادی بالایی است تاثیر بسزایی در اشتغال زایی و تقویت معیشت مردم دارد.

وی در ادامه با تاکید بر احیاء و رونق کسب و کار و مشاغل کهن در زرین شهر اظهار کرد: بومی سازی و توجه به مشاغل و کسب و کارهای قدیمی زرین شهر در راه اندازی صنایع و کارگاه های کوچک علاوه بر اشتغال زایی و رونق اقتصادی بر حفظ آئین و رسوم و فرهنگ کهن این خطه طلایی کمک شایانی خواهد کرد.

محمدی تلاش و زحمات مجموعه گروه صنعتی زرین تاب به مدیریت آقای کریمی را در شرایط کنونی اقتصادی کشور قابل تقدیر دانست و افزود: اشتغال زایی و کمک به اقتصاد شهر در کنار احیای حرفه سنتی و قدیمی طناب بافی و توربافی و تبدیل آن به صنعتی در زرین شهر توسط این مجموعه اقدامی ارزشمند و قابل تقدیر است.

مجید کریمی نیز ضمن تقدیر و تشکر از توجه مجموعه مدیریت شهری، با اشاره به قدمت ۱۰۰ ساله تولید طناب پنبه ای در شهرستان عنوان کرد: این حرفه در ابتدا کاملا بادست و بصورت سنتی انجام می شد و هنوز هم علی رغم وجود امکانات جدید به علت گران بودن دستگاههای این حرفه به صورت نیمه سنتی انجام می شود.

وی افزود: سالانه در این کارگاه بیش از ۱۸۰ تن انواع طناب پنبه ای ،نخ پنبه ای،چله فرش و ملزومات نظافتی تولید و به چندین استان ارسال می شود.

کریمی با اشاره به اینکه مواد اصلی تولید تی نخی در این کارگاه  آماده شده  و به بیش از ۱۰۰ کارخانه تولید تی زمین شوی نخی ارسال میگردد اظهار کرد: از ابتدای امسال این واحد صنعتی با ایجاد زمینه اشتغال برای چند نفر دیگر در جهت رفع نیاز شهرستان اقدام به تولید تی نخی نموده که مستلزم حمایت ادارات، ارگان های شهرستان، بیمارستان و صنایع منطقه جهت حفظ این صنعت در شهرستان می باشد.

 این کارآفرین جوان تاکید می کند: باوجود  گذشت چندین سال ، این کارگاه صنعتی در محل اجاره ای  فعالیت می کند و از حدود ۱۵ کارگاه فعال فقط یک کارگاه بجا مانده است و در صورت حمایت مسئولان این کارگاه قادر است در سال بیش از ۳۶۰تن انواع محصولات تولید و به بازار روانه کند.

شایان ذکر است  به دلیل اهمیت و جایگاه صنایع کوچک در اقتصاد کشورمان ۲۱ مردادماه  در تقویم رسمی کشور به عنوان «روز حمایت از صنایع کوچک» نامگذاری شده است.

گزارش تصویری از این بازدید :

معرفی طناب بافی در زرین شهر

یکی از مشاغل بسیارقدیمی در زرین شهر طناب بافی می باشد . طناب های پنبه ای با ضخامت های متفاوت که از نخ های ضخیم پنبه ای درست می شود.

از مشاغل خانگی که زنان خانه دار خصوصاً سالمندان بیشتر انجام می دادند ریسیدن نخ با استفاده از چرخ های ابتدایی ریسندگی بود.آنها گلوله هایی ازپنبه را به دست گرفنته کمی ازالیاف پنبه را با فشاربین دوانگشت نخ کرده به دور ابزار به نام دوک پیچیده وهمزمان با دست دیگر دسته ی گردونه ی چرخ را می چرخاندند. با گردش گردونه الیاف پنبه ای که در دست داشتند وبه سمت عقب می کشیدند به شکل نخ درمی آمده وبه دور دوک می پیجید. وقتی گلوله نخ به اندازه معینی می رسید از دوک خارج کرده مجدداً این کار را تکرار می کردند. سپس نخ های رسیده شده را به گلوله های بزرگتری تبدیل کرده وبرای طناب بافی به کارگاه طناب تابی می بردند

کارگاه طناب تابی کارگاهی بزرگ وطویل بود .در انتهای کارگاه چرخ طناب تابی قرار داشت. طناب تاب تعدادی ازاین نخها را به چرخ تابنده متصل کرده وطرف دیگر نخ هارا به قلابی که به کمر کارگری بسته بود متصل می کرد.کارگر مزبور با نخ های متصل به قلاب دور کمرش عقب عقب تا نزدیک در کارگاه وگاهی خارج از کارگاه هم می رفت.با گردش چرخ طناب بافی  خود طناب تاب نیزبا وسیله ای استوانه ای چوبی که چند شیار داشت ومکو خوانده می شد به ابتدای طناب می آمد وبا قراردادن نخ ها در شیارهای مکو به طرف چرخ حرکت می کرد.نتیجه این می شد که با عبور مکو ازبین نخ ها ازپشت مکو نخ ها به دورهم پیچیده شد وطناب تابیده می شد. طناب هاضخامت های متفاوتی داشتند وبرای مصارف گوناگونی به کار می رفتند.از جمله تور چینی ، افسار حیوانات ،کشیدن قرقره و…

یکی از موارد مصرف طناب ها چیدن یا بافتن توربود. البته تورهایی که برای حمل کاه استفاده می شد که بعد ها تورهای بزرگ وچهار گوشه ای نیز برای کمپرسی ها ی حمل آجر بافته شد.

تور چینی نیزکه پا به پای طناب تابی ادامه داشت به این شکل بود که تور چین با توجه به اندازه تور بزرگ یا کوچکی که می خواست بچیند دوسرچند متری از طناب قطور وضخیم را به هم گره زده  به عنوان در تورو دوطرف آن راتوسط دوطناب باریک به دیوار یا درختی نصب می کرد.سپس بااستفاده از طناب ها ی نازکتر شروع به بافتن تور می کرد . به این شکل که بایک دست (معمولاً دست راست ) طناب را از رو وزیر رد وبدل می کرد تا گره یا خفت درست شود ؛ بعد با دست چپ که انگشت شست آن روی گره یا خفت بود ، خانه های یک اندازه بافته می شد. به همین شکل گرداگرد تور چرخ می خوردند ومی بافتند تااز نظر عرض وعمق تور به حد معینی برسد .سپس ته تور را به هم متصل می کردند وبه اصطلاح می بستند.از این تورها برای حمل کاه ویونجه ی خشک بر پشت ستوران استفاده می شد. در ضمن تور چین ها از طناب های باریک تر پوزه بند ستوران را نیز می بافتند. از تور چین های معروف وقدیمی می توان از حسن باقرپور معروف به (حسن کلایدالله ) نام برد.طناب باف های زرین شهرنیز برادران کریمی مثل مرحوم حاج تقی کریمی ، حاج رضا وحاج حسین کریمی وهمچنین مرحوم نعمت الله کریمی بودند،که کارگاه های آنها تا چند ساله ی اخیرادامه داشت وکم کم طناب بافی وتور چینی نیز مثل بسیاری از مشاغل قدیمی کنار گذاشته وتعطیل شد. اما خوشبختانه قبل ازاینکه به دست فراموشی و رو به زوال رود توسط مجید کریمی یکی از فرزندان حاج حسین کریمی با اشتیاق تمام وبه منظور حفظ سنت های پدری طناب بافی ادامه پیدا کردو او هم اینک با تجهیز کارگاهی به شیوه نوین تر و با دستگاه ها وتجهیزات پیشرفته تر کار طناب بافی وتولید نخ ومحصولات دیگری را ادامه می دهد وبا این کار زمینه اشتغال تعدادی از افراد رانیز فراهم کرده است